“Ik hoor muziek niet alleen via mijn oren, maar voel deze ook via mijn lichaam”

Ontmoet Amer. Een echte wereldburger: van Palestijnse afkomst, opgegroeid in Syrië en inmiddels 3 jaar trotse Hagenaar. Thuis is voor hem geen fysieke plaats, maar een zelfgecreëerde ruimte, waar zijn gevoelens zich kunnen transformeren in prachtige Arabische noten. Behalve muzikant is Amer ook een gepassioneerde docent, die jong en oud meeneemt in zijn liefde voor muziek én het leven.

Zoektocht naar thuis

Zijn hele leven woonde de Palestijnse Amer in een Syrisch dorp tussen zowel Palestijnen als Syriërs. Voor hem was er geen verschil. Totdat hij naar de middelbare school ging en zijn klasgenoten hem duidelijk maakten dat hij ‘niet écht een Syriër was’. Op die dag raakte hij iets onvoorstelbaar kostbaars kwijt, wat hij pas jaren later zou hervinden: zijn thuis. Amer was een slimme leerling, maar studeerde amper. ‘Als ik terug kwam van school, dook ik gelijk in mijn boeken. Niet mijn schoolboeken, maar boeken over de geschiedenis van Palestina en Syrië. Ik móest begrijpen wat er gebeurd was tussen deze landen’, aldus Amer. Ook luisterde hij steeds meer naar klassiek Arabische muziek. Dit alles om één vraag te beantwoorden: waar is mijn thuis?

Muzikale droom

Toen Amer 18 jaar was, besloot hij muziek te studeren, geheel tegen zijn familietraditie in. ‘Iedereen in de familie is dokter of ingenieur. Geen van ons had een officiële nationaliteit, dus wijdden we onze identiteit aan onze professie. Het was een behoorlijke schok voor mijn vader dat ik muzikant wilde worden’, vertelt Amer. ‘Ik heb zelfs mijn gitaar altijd verborgen moeten houden voor mijn familie. Die verstopte ik op het dak van ons huis’. Echter, bloed stroomt waar het niet gaan kan. Gelukkig maar, want Amer spéélde niet muziek, hij consuméérde de noten met zijn muzikale honger. Hij werd de topstudent van zijn universiteit en zijn vader kon niet anders dan hem tóch vol trots steunen in zijn droom.  

Amer maakte zijn studie af en startte daarna vol enthousiasme zijn eigen muziekschool. Helaas kon deze niet lang standhouden vanwege de oorlog in zijn land. In plaats daarvan besloot hij muziekles te geven aan kinderen die hun thuis waren kwijtgeraakt. Van 8 uur ‘s ochtends tot 10 uur ‘s avonds bracht hij zijn tijd met hen door in een klein kamertje, waar ze op Amer’s instrumenten een ogenblik ontsnapten aan de ontluikende nachtmerrie in hun land.

De weg door Nederland

Niet lang daarna was het Amer zélf die zijn thuis moest verlaten. Hij kwam terecht in een asielzoekerscentrum in Nederland. Hoewel hij in Syrië voor anderen zorgden, was hij nu degene die afhankelijk was van anderen voor eten en onderdak. Muziek bleef voor hem zijn uitlaatklep én de manier om zijn medebewoners een sprankje vreugde en positiviteit te brengen in moeilijke tijden. Amer: ‘Ik leerde hier een belangrijke les: thuis is voor mij geen fysieke plek. Het is de ruimte die ik overal kan creëren met mijn Arabische boeken en muziek.’ En die muziek bracht hem weer een belangrijke stap verder. ‘Op een dag hoorde een voorbijganger mij buiten muziekspelen en ze vroeg me op te treden in een kunstgalerie in Groningen. Ik sprak toen nog geen Engels. Toch heb ik die kans gegrepen; ik zou hoe dan ook een weg vinden om contact te maken met mijn publiek!’ Amer maakte kleine, handgeschreven business cards om aan de bezoekers van de kunstgalerie uit te delen. Mét succes! Hij bouwde een netwerk op, dat hem zou helpen in zijn verdere muzikale pad in Nederland.

Hoop voor de toekomst

Zo werd Amer vrijwilliger bij de Vrolijkheid, waar hij muzieklessen gaf aan kinderen in asielzoekerscentra én werd hij muziekdocent op een Montessorischool. Daarnaast organiseerde hij muziekprojecten, die diverse culturen samenbrengen en aandacht vragen voor vrede. Zo nodigde hij zowel zijn Nederlandse als Syrische studenten uit om samen met hem te spelen tijdens een concert in het Vredespaleis op International Peace Day.

Amer: ‘Nu is mijn grootste droom om mensen hoop voor de toekomst te geven. Dit begint met een simpele glimlach, maar uit zich ook in het geven van concerten en lessen. Muziek is voor mij de sleutel. Immers, praten gaat vaak via het brein, maar muziek gaat direct naar waar het kan raken: het hart.’

Les in muziek én het leven

Amer geeft momenteel les aan alle leeftijden en in verschillende genres: van klassiek tot pop, van westerse tot oosterse muziek. Bij hem kan je terecht voor maar liefst acht verschillende instrumenten: piano, viool, cello, accordeon, bouzouki, kanun, gitaar én de Arabische lute. ‘De lute vind ik het meest bijzonder, met zijn ronde achterzijde. Het is het enige instrument dat je gehele bovenlichaam aanraakt tijdens het spelen, als een warme omhelzing. Hierdoor hoor ik de muziek niet alleen via mijn oren, maar voel ik deze ook via mijn lichaam. En de muziek vóelen… daar gaat het om’, aldus Amer. Wees voorbereid, in zijn lessen leer je niet alleen muziek, maar ook een stukje levenskunst. ‘Onlangs zei een vader tegen mij: “Amer, ik ben blij dat mijn kinderen opgroeien met jou”. Dat vond ik mooi. Ik probeer mensen mee te geven dat je nooit teveel kan doen in het leven. Jij hebt de kracht om een verschil te maken’, vertelt Amer tenslotte met een glimlach.

Wil jij ook muzieklessen volgen bij deze bijzondere man? Kijk hier voor meer informatie! 

 Fotografie: Ihab Alsafadi, Martijn Beekman & Dakota Lupo